De Lamborghini Diablo is een niet te temmen wildebeest op vier wielen dat maar net onder de noemer ‘auto’ past. Omdat het tijdperk van de Countach als zijn voorganger verstreken bleek, ontwierp Lamborghini een opvolger van jewelste. Extremen en uitbundigheden zijn wat Lamborghini stijlkenmerken, bij de Diablo is dat niet anders. Zijn naam doet immers een beroep op de verbeelding en weerspiegelt de realiteit: hij is namelijk duivels snel en hoogstperformant, bij zijn verschijnen dan ook niet verrassend ‘een van de snelste op de markt’, zoniet ‘de snelste’, en dankzij zijn flamboyant ontwerp ook niet onopgemerkt gebleven want het was tot dan toe de bestverkochte Lamborghini ooit.
In 1985 komen de eerste blauwdrukken van een opvolger voor de Countach op tafel, en net als bij de Miura en de Countach is het Marcello Gandini die wordt verzocht om de Diablo te tekenen. Wat later worden eerste prototypen voorgesteld, maar na overname van Lamborghini door Chrysler in 1987 worden die prototypen esthetisch stevig aangepakt. De Diablo wordt naar verluidt ietwat ronder en flinker, wat Marcello Gandini uiteraard oneer aandoet, naar verluidt is de man er ook woedend om geweest. Desondanks wordt het ontwerp hem wel onderschreven.
Na vijf jaar ontwerpen en vormgeven wordt de Diablo in 1990 voorgesteld. Het design oogt ondanks de wijzigingen van Chrysler scherp, agressief, sportief en de Diablo behoudt de klapkoplampen die de Countach ook al op de neus gemonteerd kreeg. Onder de motorkap rust een 5,7 liter grote 48-klepper in de vorm van een manueel bediende V12-middenmotor, goed voor een duizelingwekkend vermogen van 485 pk, een 0-naar-100-tijd van amper 4,5 seconden en een topsnelheid van 325 kilometer per uur, volgens sommigen is dat synoniem aan ‘de snelste productiewagen van dat moment’. Geen wagen bleek sneller dan de Lamborghini Diablo, daarmee slaagde Lamborghini er uiteraard alweer in om Ferrari naar de kroon te steken. En daar nam men blijkbaar geen genoegen mee, de Diablo werd editie na editie krachtiger en krachtiger.
Om het gewicht van de bolide zo laag mogelijk te houden, en de prestaties dus zo hoog mogelijk, werd al het overbodigs initieel achterwege gelaten, zo was ie in de eerste jaren zelfs niet voorzien van stuurbekrachtiging en moest de klant vrede nemen met typisch sportwagencomfort, maar dat neem je de Diablo niet meer kwalijk zodra hij snelheid neemt.
In 1999 wordt de Diablo gefacelift, visueel vooral opvallend is dat de klapkoplampen verdwijnen en reguliere koplampen worden ingebouwd. De V12-motor wordt optioneel groter, namelijk van 5,7 liter naar 6,0 liter, wat hem nog krachtiger maakt, ABS wordt voorzien, een nieuw dashboard wordt ontworpen, net als het hele verdere interieur dat een frisse beurt kreeg.
In totaal worden niet minder dan dertien straatlegale modellen en varianten gebouwd die telkens nieuw vernuft met zich brachten. In 2001 wordt de Diablo vervangen door de Lamborghini Murciélago. Het productieaantal strandt naar verluidt op 2884 exemplaren.
Lamborghini Diablo
De Lamborghini Diablo, zonder meer, sec en puur, want zo laat ie zich ook wel beschrijven, is het oermodel in de Diablo-reeks dat in het vroege voorjaar van 1990 werd voorgesteld en tot 1998 in productie bleef.
Vergeleken met de Countach was de Diablo echt een rijderswagen, waar de Countach spartaans bleek te zijn, daar werd bij de Diablo aandacht aan besteed. Er zit een hoogwaardige geluidinstallatie in gebouwd en de stoelen en het stuur zijn verstelbaar, wat de ergonomie erg ten goede komt in een sportwagen. Aan dat elan wordt verder gewerkt want vanaf 1993 komt de Diablo met stuurbekrachtiging.
Ongeveer negenhonderd exemplaren worden gebouwd van de eerste Diablo. Hij heeft zich inmiddels vervoegd bij de rangen der eeuwige klassiekers, het is een onsterfelijk icoon.
Technische gegevens:
Carrosserie
Mechaniek
**vraag ons expertiseverslag via e-mail voor alle details in alle transparantie**