Mathis VLR 86 '49

Na de Tweede Wereldoorlog begon de regering aan een ambitieus wederopbouwprogramma. Onder de beoogde gebieden: de auto en de behoeften van het leger, dat heeft geleden tijdens deze zes jaar van conflict. Hij wil onder meer een Franse Jeep, en die is Delahaye aangewezen. Maar Mathis probeert met grote moeite deel te nemen aan dit programma en lanceert zijn eigen Jeep: de VLR86. Emile Mathis ging in 1940 naar de Verenigde Staten waar hij het hoofd van een munitiefabriek kreeg. Aan het einde van de oorlog keerde hij terug naar Frankrijk en kreeg een contract voor de rehabilitatie van Amerikaanse Jeeps. Maar Delahaye heeft er al voor gezorgd. Dus Mathis, die een nieuwe sedan heeft ontwikkeld (de Mathis 666). Om de klappen te beperken, neemt de Jeep "à la française" een groot deel van de mechanica ervan in beslag: een platte zescilindermotor van 80 pk gekoeld door water en afgeleid van een door Mathis zelf ontwikkelde luchtvaartmotor. Belangrijkste kenmerken: twee Zenith carburateurs, een drieversnellingsbak met twee functies (kleine en grote snelheden) dankzij een overdrive.

Om zijn Jeep te ontwerpen, onderzoekt Mathis alle gebreken van de Amerikaanse Jeep om ze aan zijn auto te vermijden. De grootste problemen zijn ongemak en hantering. Zo is de auto uitgerust met onafhankelijke wielophanging op elk wiel met twee schroefveren en een telescopische schokdemper. Er werden twee prototypes van de Mathis VLR86 gebouwd, waarvan de eerste eind 1950 door het leger werd getest. Het beantwoordt aan alle verzoeken van het leger, behalve een paar gebreken die Mathis weet te corrigeren.

Maar om verschillende redenen verandert het leger van gedachten en is het Delahaye die het contract krijgt. Mathis zag zich genoodzaakt de fabriek in Straatsburg te verkopen aan Citroën. Het bedrijf hield nog twee jaar stand, maar de twee auto's (Mathis 333 en Mathis 666) werden nooit op de markt gebracht, wat leidde tot de verdwijning van Mathis in 1953.