In 1985 werden verdere verbeteringen aangebracht aan de 400-serie, met de lancering van de 412 in april. De motor was 1 mm geboord, voor een toename van de cilinderinhoud tot 4.942 cc. Zowel de handgeschakelde als de automatische transmissie werden behouden, maar de badges aan de buitenkant gaven niet langer het type transmissie aan. Bosch ABS werd aangeboden, een primeur voor Ferrari. De carrosserie werd aangepast, met een verhoogd achterdek waardoor er meer bagageruimte ontstond. Pininfarina maakte veel subtiele aanpassingen om het exterieur te moderniseren. De bumpers waren in carrosseriekleur; aan de voorkant zat een diepere spoiler, aan de achterkant een zwarte volant waarin de mistlampen en uitlaatpijpen waren verwerkt. Zijruitbekleding werd veranderd van chroom naar zwart. De platte wielen waren nieuw en voorzien van TRX-banden. In totaal zijn er 576 exemplaren gemaakt. De productie eindigde in 1989 zonder dat er onmiddellijk een directe opvolger werd gelanceerd, zodat de Mondial met motorische motor de enige Ferrari bleef die 2+2 zitplaatsen bood. In 1992, na een onderbreking van drie jaar, keerde de klassieke V12 2+2 grand tourer met voorin de motor terug met de 456.