Geopend van dinsdag tot en met zaterdag van 10u tot 17u. Gesloten op zon-en feestdagen.
Maandag op afspraak.
Aarzel niet om ons te contacteren via e-mail: info@oldtimerfarm.be of bel het nummer +32 472 40 13 38
Geopend van dinsdag tot en met zaterdag van 10u tot 17u. Gesloten op zon-en feestdagen.
Maandag op afspraak.
Aarzel niet om ons te contacteren via e-mail: info@oldtimerfarm.be of bel het nummer +32 472 40 13 38
.
De Ford Model A (1927-1931) was het tweede grote succes voor de Ford Motor Company, na zijn voorganger, het legendarische Model T dat al 18 jaar werd geproduceerd. Deze nieuwe Model A (een vorig model had de Model A-naam gebruikt in 1903-1904) werd aangeduid als een model uit 1927 en was verkrijgbaar in vier standaardkleuren, maar niet in zwart. Model A werd geproduceerd tot 1931. Toen de productie eindigde in maart 1932, waren er 4.849.340 Model A's gemaakt in alle stijlen. De opvolger was het Model B, met een bijgewerkte 4-cilindermotor, gevolgd door het model 18 dat de nieuwe V8-motor van Ford introduceerde. In de tienerjaren en begin twintig, regeerde Ford Motor Company de automotive-marktplaats, met zijn Model T. Echter, halverwege de jaren twintig nam deze marktdominantie snel af terwijl concurrenten zoals General Motors het massaproductiesysteem van Ford inhaalden en begonnen te concurreren Ford in sommige opzichten, vooral in de erkenning dat het voordelig was om meer keuzes te bieden, zoals nieuwe gemaksfuncties of cosmetische aanpassingen. Ford's verkoopsteam herkende deze dreiging tijdens de ontwikkeling en adviseerde Henry Ford om hierop te reageren, maar hij verzette zich. Functies die hij als onnodig had gezien, zoals elektrische starters (slechts één voorbeeld), verschoven geleidelijk aan de perceptie van het publiek van onnodige luxe naar minimale vereisten. (Deze trend zou zich voortzetten in de 21ste eeuw.) Het verzakkende marktaandeel van Model T dwong hem uiteindelijk toe te geven dat de automobielmarkt een nieuw Ford-model wilde. Toen hij er uiteindelijk mee instemde om met de ontwikkeling van dit nieuwe model te beginnen, dook hij in de strijd met een sterke focus op de mechanische aspecten (en op wat tegenwoordig ontwerp voor maakbaarheid (DFM) wordt genoemd, dat hij altijd sterk had gesponsord en waarvoor het Model T-productiesysteem was beroemd). De ontwikkeling, hoewel uiteindelijk succesvol, had veel hobbels langs de weg. Bijvoorbeeld, het stansen van onderdelen uit plaatstaal, die het Ford-bedrijf had geleid tot nieuwe hoogten van ontwikkeling met het T-productiesysteem, was iets waar Henry altijd ambivalent tegenover stond; het had succes gebracht, maar hij vond dat het niet de beste keuze was voor duurzaamheid. Hij was vastbesloten dat het nieuwe model (om model A te worden) meer afhankelijk zou zijn van smeedstukken dan de T. Hij had ideeën over het verbeteren van de DFM van smeden (om de terminologie van vandaag te gebruiken), maar ze kwamen niet uit. De ingenieurs van Ford moesten hem uiteindelijk overtuigen van zijn aandrang, opdat de productiekosten van Model A zijn verkoopprijs niet overstijgen. Gezien de minachting van Henry voor cosmetische ijdelheid zoals die op auto's wordt toegepast, verliet hij het ontwerp van het lichaamswerk van Model A aan een team geleid door Edsel. Het was tijdens de periode van het midden van de jaren 1920 tot begin jaren 1930 dat de grenzen van de eerste generatie van massaproductie, belichaamd door het T-productiesysteem, duidelijk werden. Het tijdperk van "flexibele massaproductie" was begonnen.